Gefocust op de Lofoten

Ik ga op reis en neem mee
Een onverstoorbare, rustige zuiderbuurman, een behulpzame dronepiloot, een ik-ben-lekker-bezig-met-mijn-eigen-ding en tevens mijn naamgenootje, een niet te stoppen bezige bij die erop toeziet dat alles volgens de regels verloopt, een zeer leergierige en plezante Belgische dame, een altijd optimistische vrolijke noot die graag een liedje zingt, een geliefde collega van kantoor en ondergetekende ontmoeten elkaar op de luchthaven met hetzelfde doel. Fotograferen!
Ik mag als fotograaf deze fijne groep begeleiden door het adembenemende decor van de Lofoten.
Achter elke berg en na elke tunnel worden we getrakteerd door Moeder Natuur op fenomenale uitzichten. De besneeuwde bergtoppen weerspiegelen fraai in het bijna spiegelgladde wateroppervlak. Rode en gele huisjes steken af tegen de witte, wonderlijke wereld tussen de majestueuze fjorden van Noorwegen.

Niets zo veranderlijk als het weer
Dit geldt zeker voor de Lofoten. We staan op het strand het opkomende water tussen de grote, zwarte stenen met lange sluitertijden vast te leggen terwijl er in de verte donkere wolken vol met sneeuw aan komen drijven. Spectaculaire luchten boven en tussen de fjorden, maar even later vallen dikke vlokken uit de hemel en er volgt een complete sneeuwdump. Als sneeuwpoppetjes schuilen we tot de bui over is, want na sneeuw komt zonneschijn.
Drie seizoenen op één dag, daar kijkt de gemiddelde Noor die hier woont niet vreemd van op. Voor de deelnemers is het een garantie voor het maken van gevarieerde beelden.

Jappie commando alias….
Wanneer aan het einde van de middag de zon achter de ruige bergen zakt en Moeder Natuur de beginnende avondlucht beschildert met roze en blauwe pasteltinten, is de eerstvolgende parkeerplaats bij een strandje dan ook onze noodstop. Als volleerd commando brul ik de deelnemers uit het voertuig richting het strand. Ze hebben een paar minuten om deze fraaie lucht tussen de witte bergtoppen op hun sensor vast te leggen. De klokt tikt namelijk door, de verwachtingen voor het noorderlicht zijn al vroeg in de avond hoog. En die magie willen we natuurlijk niet missen. Maar eerst moeten we nog een flinke dosis energie opdoen bij de pizzeria. Al zal de opwinding en adrenaline ons er ook wel doorheen slepen.
En ja hoor, begin van de avond maakt Aurora haar opwachting. En niet alleen het poollicht danst aan de hemel, ik dans opgewonden tussen de deelnemers door om ze te helpen deze magische, groen met paarse lichtshow zo fraai mogelijk vast te leggen. Bofkonten dat we zijn, want we krijgen uiteindelijk vier avonden opnieuw de kans om onze beelden te perfectioneren.

Onverwacht bezoek
Op veler verzoek stoppen we bij de metershoge brug Gimsoystraumen Bro om deze tegen het fraaie, zachte, gele licht en aan de voet van de imposante en puntige bergen vast te leggen.
Iedereen is druk bezig met compositie bepalen, wanneer er plotseling iets vliegensvlug voor onze neus door de witte, poedersneeuw heen hupst. Het is Harry! Zo nu en dan duikt hij achter een bultje sneeuw weg om vervolgens zijn koppie er net boven uit te steken en ons nieuwsgierig met zijn zwarte kraaloogjes aan te kijken.
Na een aantal minuten verdwijnt hij met een bungelende prooi in zijn bek uit het zicht. Het laatste wat we van hem zien, is het zwarte puntje van zijn staart. Harry is een hermelijn en onverwacht een erg leuk cadeautje.

Van links naar rechts
Ook aan deze gezellige, avontuurlijke en leerzame fotoreis komt helaas een einde. Time flies when you are having fun!
Onderweg naar het vliegveld komt de commando in mij nog even naar boven en slinger ik de volgende kreten door het busje: “Drie elanden op links, paar honderd meter verderop twee elanden op rechts. In de verte rechts op open vlakte een groepje herten.” En nog geen tel later roep ik; “links een eland!”.
Op mijn ferme aanwijzingen zwaaien de deelnemers met hun hoofden van links naar rechts. Jammer genoeg kunnen we niet stoppen en leggen we deze herinnering vast op onze eigen interne harde schijf.