Haal alles uit je dag!
Soms twijfel ik aan mijn eigen zogenaamde, goede ideeën
Wanneer je in de zomer de zonsopkomst wilt fotograferen dan weet je dat je vroeg uit de veren moet.
De voorspelling met kans op een nevelige ochtend trekt mij over de streep om toch de wekker te zetten. Wanneer het alarm om 3.45 uur afgaat mompel ik wel even: “Oefff, waarom vind ik dit ook alweer zo’n goed idee?”
Even slaat de twijfel toe, maar dan sla ik resoluut de deken van mij af en stap uit bed. De avond ervoor mijn spullen al klaargezet, dus ik kan zo vertrekken. Beneden word ik vrolijk kwispelend begroet door onze twee, trouwe viervoeters. Zij hebben blijkbaar totaal geen moeite met het vroege tijdstip en denken dat ze een fijne ochtendwandeling gaan maken. Een beetje verontwaardigd lopen ze dan ook terug naar hun mand, wanneer ik niet hun riemen pak, maar mijn cameratas en de deur voor hun zwarte, natte neuzen, ook wel snackdetector, dicht doe.
Morgenstond heeft goud in de mond
Onderweg naar de fotolocatie zie ik dat de groene weilanden volledig bedekt zijn met een dikke laag nevel. Dit maakt veel goed en ik vergeet al snel mijn zalig bedje. Opgewekt rijd ik verder, eenmaal op de plek van bestemming aangekomen, is mijn onderwerp helemaal niet gehuld in een mooie laag mist. Sterker nog de plek is bijna kraakhelder! Alleen de jonge, groene grassprietjes worden versierd met allemaal dauwdruppels, wat het groen een bijna witte tint geeft. Een paar honderd meter verderop sluimert aan de horizon een dun laagje mist over de grond.
Toch besluit ik te blijven en probeer diverse composities. Ik weet wanneer de zon straks boven de horizon piept, dat er dan alsnog koeienpoten mist kan ontstaan. De wereld om mij heen ontwaakt langzaam en begint aan een nieuwe, stralende dag. En ja hoor, wanneer de goudgele zon zich laat zien en deze de molen een beetje aanlicht, ontstaat er inderdaad een klein beetje mist boven de sloot en het weiland. De zon stijgt in rap tempo omhoog en wordt steeds feller. Het licht wordt harder, net als de geluiden die mijn maag produceert. Tijd om naar huis te gaan voor een ontbijt, dat nu extra lekker zal smaken na zo’n start van de dag.
Ontspanning op de zeedijk
Het is opkomend water aan het wad bij Wierum en bijna windstil. De zee is een serene spiegel van rust. Ik ben de zonsondergang aan het fotograferen. En ik ben niet alleen, heel veel mensen, jong en oud, genieten op de dijk van het schouwspel van Moeder Natuur. Een ontspannen manier om je dag af te sluiten. Het groepje jongeren dat bovenaan de dijk op een bankje zit, heeft zo hun eigen manier van ontspanning. Zo nu en dan drijft er een wietlucht mijn neusgaten binnen. En aan het gehoest achter mij te horen, is het niet iets wat ze dagelijks doen.
De zon is al een tijdje in de Waddenzee achter de horizon verdwenen wanneer ik zie dat, op het groepje bravoure jeugd na, ik nog de enige aanwezige ben. Tevreden en helemaal zen, misschien de uitwerking van wiet, ruim ik mijn spullen op en groet de uitgelaten menigte op het bankje een fijne avond.
