Herinneringen blijven

Winterwonderland
De tranen bevriezen op mijn wangen. Op de binnenkant van mijn brillenglazen ontstaat een mozaïek van ijskristallen.
Het is -20 C en ik suis op een slee door een besneeuwde, witte sprookjeswereld.

Dolenthousiaste viervoeters voor de slee die maar een ding willen: rennen.
Samen met mijn gezin ben ik in het hoge noorden van Noorwegen.
Het fotograferen tijdens deze reis is het vastleggen van de fijne herinneringen die wij maken.
Wat heb ik dit jaar mooie plekken mogen bezoeken en geweldige dingen kunnen fotograferen. Zowel ver weg als dicht bij huis.

Genieten versus ongemak
Net voordat ik met mijn gezin afreis naar Lapland, brengt Koning Winter een bezoekje aan mijn dorp. Inmiddels ben ik al een jaar bezig met een project om mijn dorp en zijn omgeving in beeld vastleggen. Hiervan heb ik al allemaal foto’s in mijn hoofd gemaakt. Nu is het wachten op de juiste omstandigheden om deze beelden daarna op de sensor van mijn camera te vangen.

Ik geniet volop van de winterse sferen in en rondom mijn local patch.
Het seizoen winter staat toch wel hoog op mijn favorieten lijstje. Heerlijk die frisse, knisperige winterlucht op je wangen en krakende sneeuw onder je schoenen. Ja dit is voor mij genieten. Al kan Koning Winter ook behoorlijk voor wat verstoring zorgen. Wat wij in Tromsø aan den lijve hebben ondervonden. Een sneeuwstorm raasde over de landingsbaan en ondanks de ervaring van de piloot moesten we toch uitwijken naar een ander vliegveld.

Terug in Noors Lapland
De sneeuwscooter glijdt door de losse sneeuw tussen de kleine, kale boompjes door.
Ik zit achterop bij mijn zoon en ik probeer zo goed en zo kwaad het gaat zijn stuurkunsten en de omgeving te filmen.
Zoonlief, zelf een grasbaanracer, kent de geheimen van dit monster en schroomt dan ook niet om zo nu en dan even een klein beetje de grenzen op te zoeken.

Na een mooie rit tussen de besneeuwde bergen onder de pastel, roze hemel krijgen we op een open vlakte een speelkwartiertje om even helemaal los te gaan.
Ondergetekende heeft al eens eerder zo’n skimonster bestuurd en neemt dus vol vertrouwen, misschien een beetje overmoedig het stuur over van onze benjamin. Met een flinke spurt schieten we vooruit en komen we terecht in een enorme bult verse sneeuw en staan we binnen enkele seconden weer stil. Beetje beschaamd geef ik het stuur weer aan zoonlief, die zijn lach niet kan inhouden. Onze andere zoon met zijn vriendin komen lachend aangesjeesd en vragen; “Wat deed mem daar?” Terwijl vader en dochter met veel plezier door de sneeuw spurten en ook een lach niet kunnen onderdrukken, heeft onze jongste het sneeuwmonster weer bevrijd. Helaas komt er een einde aan dit avontuur en moeten de racemonsters weer worden afgestaan. Onder het genot van een traditionele Sami maaltijd wordt er nog flink gelachen om mijn stunt. Ik heb zo’n vermoeden dat ik hier nog vaak aan herinnerd zal worden.
Een magische avond onder de sterrenhemel met het dansende Noorderlicht is nog zo’n bijzonder moment dat we als gezin hebben mogen beleven.
Herinneringen maken hoe klein of hoe groot, dichtbij of ver weg is de bagage die je in je rugzak stopt die je meedraagt tijdens jouw levensreis.

Nieuwe herinneringen maken
Ik ben heel benieuwd wat het nieuwe jaar in petto heeft. Ik zie het als een boek met allemaal lege pagina’s die jezelf kunt vullen met beeld en schrift.
Ik wens iedereen fijne feestdagen en een bijzonder 2024.