Niets is vanzelfsprekend

Denken in oplossingen

Tijdens een verkenningstocht van een fotolocatie met mijn trouwe viervoeter Max komen we voor een dilemma. Geen groot dilemma, maar we moeten over een sloot. Nou ja, een sloot wil ik het niet noemen, meer een grote greppel. Wel tot de rand gevuld met regenwater.

Na vele aansporingen vertikt mijn held op sokken om over het slootje te springen. “Sorry, vriend er zit niks anders op”, zeg ik tegen hem terwijl ik hem oppak en hups zachtjes naar de overkant gooi. Even kijkt hij mij verbouwereerd aan, schudt dit van zich af en loopt speurend verder. Snel moet ik ook over het watertje springen. Wil ik niet pardoes in de sloot vallen en alsnog een nat pak halen. Max zijn riem zit namelijk vastgesnoerd om mijn middel.

Wat maakt een foto bijzonder?

Altijd wow foto’s maken, is geen realiteit, soms maak je registrerende beelden. Zo was ik op zoek naar kraanvogels. Een geen alledaagse vogel in Nederland. Ik heb ze gevonden, ze stonden wel een heel eind bij mij vandaan.

De foto’s die ik heb geschoten zijn een registratie van papa en mama kraanvogel met hun kroost in hun natuurlijke leefomgeving. Bijzondere onderwerpen maar nog geen bijzondere foto. Met andere woorden niet alledaagse onderwerpen maken de foto niet automatisch spectaculair. Er is misschien wel een zaadje geplant voor een nieuw project waaraan je lange tijd kunt werken om uiteindelijk wel een wow foto van een bijzonder onderwerp te kunnen maken.

Foto’s kunnen verschillende betekenissen hebben. Een kiekje gemaakt tijdens een vakantie met je dierbaren, maakt voor jou de foto bijzonder als herinnering aan dat moment. Een beeld die je in je hoofd al hebt gemaakt en waaraan je een tijdje werkt door veel voorbereiding en onderzoek te doen. Dan op een dag sta je in het veld en alles valt samen, jou erin gestoken energie en de nodige dosis geluk.

Je voelt dat je de foto daadwerkelijk kunt maken en daardoor bijna ontploft van trots, blijdschap en adrenaline. Tenminste wanneer ik voor mezelf spreek.

Even voor de beeldvorming; ik sta dan meestal te stuiteren in het veld. Vaak zijn dit wel de spectaculaire foto’s, maar die het extra bijzonder maken door de vele energie en niet te vergeten het geduld wat je erin hebt gestoken.

Herinneringen maken en avonturen beleven

Een reis naar IJsland met mijn dochter staat niet zo zeer in het teken van fotograferen. Uiteraard gaat de camera en een aantal spullen wel mee. Mijn eerste kennismaking met IJsland is stormachtig. Het is en een avontuurlijke reis geworden die we niet snel zullen vergeten door de vele dingen die anders liepen dan anders. Misschien in een ander blog daarover meer.

Waarvoor we eigenlijk zijn gekomen, hebben we helaas niet kunnen zien of doen door de onstuimige stormen en de vele sneeuw die ze in geen jaren zodanig hebben gehad.

We blijven het van de positieve kant bekijken, want dan hebben we een geldige reden om nog eens terug te gaan.

Dan ziet de wereld er ineens heel anders uit

Tijdens ons verblijf in Reykjavik valt Poetin Oekraïne binnen. Een zinloze oorlog die alleen slachtoffers kent, veroorzaakt door een gestoorde gek en dat is nog zachtjes uitgedrukt.

Dit gebeuren zet mijn gevoel van balen over een geannuleerde boottocht om walvissen te gaan spotten tijdens ons verblijf in IJsland in een ander perspectief. Die mensen daar leven van het ene op het andere moment in een onveilige en onzekere situatie. Hun leven wordt overhoopgehaald en ik zit hier te kniezen omdat ik geen walvis ga zien.

Figuurlijk geef ik mijzelf een schop onder mijn kont. Mijn gevoel maakt plaats voor frustratie, machteloosheid en boosheid en ik word onrustig. Ik wil wat doen om deze mensen te helpen. Je wilt wel in de auto springen en mensen ophalen bij de landsgrenzen, impulsief en onverstandig. Maar petje af voor de mensen die het daadwerkelijk doen.

Uiteindelijk verzamel ik een auto vol kleding, dekens en toiletspulletjes. Dit lever ik af bij een hulpinzamelingsactie punt. Zo probeer ik toch een klein beetje een steentje bij te dragen. Al is het een druppel op een gloeiende plaat. Wanneer iedereen een druppeltje doet, zal de plaat uiteindelijk minder gloeiend heet zijn.